Fort VI, zbudowany został zaledwie przez 4 lata i oddany do użytku pruskiej armii w roku 1883. Jest jednym z 18 fortów artyleryjskich wchodzących w skład Twierdzy Poznań i zarazem jednym z 9 fortów typu głównego.
Od nazwiska pruskiego generała, otrzymał nazwę Tietzen.

Otoczony jest suchą fosą o długości 850 m, głębokości 6 i szerokości 9 metrów, do której dostępu strzeże 5 kaponier: rewersowa na czole, dwie barkowe i dwie izby bojowe wewnątrz koszar. Na całej długości czoła i barków fortu rozciąga się wał artyleryjski z remizami dla 22 dział kalibru 15 i 12 cm. Przed stanowiskami dla armat znajduje się natomiast długi wał piechoty, służący do obrony bliskiej. W centralnej części fortu znajdują się dwa dziedzińce, rozdzielone przez nasyp głównego korytarza komunikacyjnego (poterny). Łączy ona ze sobą, umieszczone w szyjowej części fortu, dwukondygnacyjne koszary z podwalnią, czyli pomieszczeniami wykorzystywanymi na potrzeby artylerii fortecznej.

Przy głównej poternie, wybudowano wielką prochownię wojenną, mogącą pomieścić do 70 ton czarnego prochu, składowanego w beczkach.

Wjazdu do fortu bronił blokhauz, oraz most zwodzony umieszczony przed bramą. W późniejszych latach fort wzmocniono, dobudowując na jego barkach baterie dołączone dla dodatkowych dział. Kolejne modernizacje przyniosły instalację pancernego stanowiska obserwacyjnego artylerii (PBSt wz.87).

W dzisiejszym stanie, Fort jest prawdopodobnie najlepiej zachowanym obiektem tego typu w Europie.